Me and my partner are living together here in cebu for almost a year. Nung una I was so worried baka mabuntis ako kasi we don’t use protection everytime mag mamake love kami ng partner ko. Pero nung tumagal, nawala yong kaba dahil sa kahit d naman kami nagamit ng protection ay hindi ako nabuntis.
However, one day, month of april, biglang pa onti onti yong kinakain ko. Nung una hinayaan lang namin baka wala talaga akong appetite that time kaso parang may something dahil araw araw nalang ganun ako lagi at minsan para akong nasusuka, until one day after kami kumain sa labas pag uwi namin sa bahay dali dali akong pumunta sa cr at sinuka lahat ung mga kinain namin sa labas.
Simula nun parang nagduda na ung partner ko na baka buntis ako, kaya we decided na mag PT. On april 26 (monday morning) pagkagising na pagkagising ko kinuha ko agad ung PT na binili ng partner ko sa mercury drug tas pumunta na akong cr. Paglabas ko pinakita ko sa partner ko ung PT (positive result), as expected matutuwa siya kasi gusto nya na magkaroon na kami ng anak. Kung siya natuwa, ako naman d ko alam ano yong maramdaman ko.
Happy ako na happy siya pero ang tanong ready na ba ako? He’s ready kasi nasa tamang edad na cya (28 yo) while ako mag 25 palang this coming june. Aside from that, ako nagpapaaral sa kapatid ko na nasa kolehiyo palang at kulang lang yong kita nila mama at papa upang mapaaral ang kapatid ko. Kaka resign ko lang din nung april 1 sa pinagttatrabahoan ko na BPO, nangapply ako after ko mag resign, natanggap ako pero d kalakihan yong salary kaya nangapply uli ako sa ibang kompanya until nagsimula na ung lost of appetite at tumigil ako sa pag aapply ko esp nung dumating yong semana santa at fiesta samin kaya umuwi muna ako nun sa probinsya.
Fast forward, nung bumalik nko sa city, nakipag usap ako sa partner ko na d pa tlga ako ready. Nalungkot siya pero he respected my decision hanggang sa dumating kami sa topic na magpalaglag. My partner knows “cytotec” dahil narinig nya yun sa mga kaibigan nya noon. We decided to search san pede makabili, napunta kami sa tiktok and madami nagmmention about project486 hanggang sa vinisit namin yong website at nagbasa basa. Nung una I was hesitant, pero I took the risk. Hanggang sa puntong nag avail ako, before ako nag avail nagddalawang isip pa ako kung ippatuloy ko ba tlga ang pag aavail or ang pagbbuntis ko, parang wala akong fix decision until my partner decided to take over kung sino dapat mag decide kaso I know what’s his decision, alam kong ipagpapatuloy niya ang pagbbuntis until nakapag decide ako na mag avail nalang tlga and ayon bumili ako ng package nila.
Even after availing the package parang may konting hesitant pa rin ako and again my partner decided na pag dumating yong parcel, itatapon niya but again I insisted na wag niyang gawin kasi iniisip ko lagi ang pamilya ko. I don’t want to disappoint them, my family needs me, my brother needs me.
Hanggang sa dumating na yong parcel at bumili nko sa lahat ng mga kelanganin and nagstart na for my day 1. I was given instructions by my consultant and followed it. I was given an overview, however may mga nagbago since instructions can change depending on my progress.
Minimake sure nila na tama yong next step na gagawin kaya I always patiently waiting to be given for the next instructions. Throughout the process, my consultant guided me accordingly, nagttanong ako pag may hindi ako naintindihan at sinasagot din naman niya ako agad. During my 3rd day mejo kinakabahan ako kasi I had a thought na baka mag fail but I always think positive, nililibang ko sarili ko. Nag iisip ako ng mga magandang scenes, nanonood ako sa yt o d kaya pinipikit pikit ko nalang mata ko baka sakali makatulog ako para pag gising ko tapos na.
After following all the steps, I finally had the result and yes it was a success. I know this is not something that we’ll be proud of, however, I’m very thankful to the project486 for having this kind of platform, to Dr. Jj for guiding me right from the start until the end of the process and to my partner who accompanied me, providing everything I need. To those women who will be reading this, make sure to do a family planning. If in case, being pregnant wasn’t part of the plan and you are planning to stop it, make sure that you are sure and solid of your decision and ready to take the risk. You may be sacrificing one thing, but whatever happens, the last decision will be in your hands. Think of if first before you finally decide, because regret is something that will not happen before you do the action, but rather it will happen after the decisions and actions, that were made by you.