Before ako nag-inquire, I did my research first. Binasa ko lahat — the process, risks, pati legal stuff. Ayokong pumasok sa isang bagay na half-aware lang ako. Gusto ko, alam ko every step at hindi siya biro.

The very first day na nalaman kong buntis ako… grabe, para akong binagsakan ng mundo. Hindi ako mapakali. I knew deep down — hindi ako ready. As in, wala sa plano, wala sa timing. Mixed emotions. Takot, guilt, kaba, lahat-lahat.
So I started searching everywhere. Sa TikTok, Google, Facebook… kung saan-saan na. Lahat ng pwedeng makausap or mapagkuhanan ng info. Pero sa totoo lang, isa lang talaga ang naiisip ko: abortion. I wasn’t proud of it, pero alam ko rin sa sarili ko na hindi ko kakayanin — emotionally, mentally, financially.

Then one day, habang nag-si-scroll lang ako sa TikTok, may random video na lumabas. May nagbanggit ng Project486 sa comment section. I had zero idea what that was. Pero dahil nga sobrang lost ako that time, I clicked it out of curiosity.

 

Nag-search ako, tapos doon ko nakita yung mga testimonies ng ibang moms — mga kagaya ko rin. Hindi pa handa. May mga pangarap pa. May sarili ring struggles. And while I was reading them, parang unti-unti akong naging kalmado… kasi I realized, hindi lang pala ako. May iba ring dumaan sa ganito. Lahat sila may iba-ibang dahilan, pero halos iisa ang sinasabi:
”Hindi madali, pero ito yung choice na tama para sa amin.”

 

Before ako nag-inquire, I did my research first. Binasa ko lahat — the process, risks, pati legal stuff. Ayokong pumasok sa isang bagay na half-aware lang ako. Gusto ko, alam ko every step at hindi siya biro.
Then after mag-inquire, nakareceive ako ng 4 emails. May instructions, confirmations, reminders. Sobrang organized, and honestly, kahit super anxious ako, nalinawan ako sa proseso. Sinunod ko lahat ng steps, one by one.
After that, I got assigned to Doctor JJ. Doon na kami nagkausap sa WhatsApp. Super calm niya, hindi siya intimidating, and most of all — wala siyang judgment. I explained my situation, and in-explain naman niya sakin yung process. Kung anong i-eexpect, anong magiging pakiramdam, ano yung normal na symptoms. Every concern I had, sinagot niya. Doon ko naramdaman na may kakampi ako.

 

To be honest, hindi madali ang decision na ‘to. Sobrang bigat sa loob. Pero habang pinagdadaanan ko yung buong process — I realized this wasn’t about giving up. It was about choosing the right time, the right path, and most importantly, choosing myself.
And I’m very thankful kay Doc JJ — mula umpisa hanggang dulo, hindi niya ako pinabayaan. Patient siya, maunawain, and always made sure I felt safe and informed.

 

 

Even my partner said, “Kudos to all the staff who are part of Project486. You’ve given us a chance to redirect our path, but in a more careful and thoughtful way.”
For that, we’re truly grateful.